KisapMata

KAGABI LAMANG..
May lugod nating  tiningala
pulutong ng buwan at estrelyang
nakipagtaguan na animo’y paslit

at sa tirintas nila ipinila,
matikas na Kastilyong
bantayog ng ating labis na pagsinta

– ayaw kong wakasan sandaling iyon.

KANINA LAMANG…
Kay tamis mong sinambit
na sa lakas nitong bisig
at init ng mga labi ikukubli

damdaming tanging sakin
lamang nasumpungan
mapagheleng  kataga,

– pumanday sa aba kong pagkatao.

SA ISANG IGLAP, NGAYON..
paghagibis ng punlo
pagsinok ng hininga,
gumuho ang nabubuo
ko na sanang daigdig
abong tinangay
ng masungit na hangin
sa karimlan ng kawalan

nilamon ka ng itim na ulap…

– pagkisap nitong talukap.