Lampara is a poem written by Alberto C Colasito and shared with The Ugly Writers under the theme Ulayaw for the month of February
Lampara
Ang unang ningning ng liwanag na nagmumula sa kanyang mga mata
Mula sa gabing dilim at pahinga at palaging pinakikilala
Mula sa mga panahong tayo ay nadarapa
At mula sa panahon na tayo ay nangangapa
Iisipin mo din na salamat sa mga sugat at gasgas kasunod ng malalim na paghinga
Dahil dito ay natututo tayo na bumangon nang mag-isa
At kung natuto ka nang bumangon ay isama mo din sila
Sila na sa kaunting pagtingin mula sa atin ay umaasa
Ang ating mga braso na tumibay sa pagsubok, gamitin nating angkla
Dahil hindi lang naman sa isang tao iikot ang diwa ng isang lampara
Dahil kailangan din tayo ng iba, isang napakandang sistema
Subukan nating mabuhay para sa “tayo” at hindi “kanya-kanya”
Ang lipunang may respeto sa pinagdadaanan ng iba, parang obra na ang sarap ipinta
At sa pag-akay ay parang ngiti sa twina, parang ilaw na nangiimbita
Maging tanglaw ka Guro kong kinikilala
Patuloy ang paghubog mo sa kabataan na syang tunay na pag-asa
Para kay Bathala
Read previous entry of Alberto Colasito from the link below:
